இன்று:
 
தேர்தல் முடிவுகள் 2010 Presidential Election Results - 2010

Sunday, July 12, 2009

பிரபாகர ஜாதி வெறியிஸம்!.

இலங்கையில் இனரீதியிலான ஒடுக்கு முறைக்கெதிராக இனவெறியுணர்வுகள் கூர்மையடைந்த போது எழுந்த இனப் போராட்டத்தின் தலைமையை கைப்பற்றவும் தலைமையை தொடர்ந்து காப்பாற்றுவதற்காகவும் வன்முறைகளைக் கையிலெடுத்துக் கொண்டு உண்மையில் தலைமைப் பண்பு கொண்ட நற்சிந்தனையாளர்கள் எல்லாம் ஒவ்வொருவராக கொலை செய்து அழிக்கப்பட்டமை கண்கூடான வரலாறு.

பிரபாகரனால் தனது தலைமையைக் காப்பாற்றுவதற்காக அழிக்கப்பட்ட மாற்று கட்சியினரில் அனைவரும் மாற்றுச் சாதியினரே என்பது தெள்ளத் தெளிவானது. மேலும் தலைமையைக் காப்பாற்றும் உச்சப் போராட்டத்தில் தன் சாதியினரையும் (பிரபாகரன் அவர்களுள் உயர்ந்தவர் என்பது வேறு விடயம்) இலங்கை அரசிற்கு காட்டிக் கொடுத்தும் கொலை செய்தும் இருக்கின்ற நிகழ்வுகளும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன.

மொத்தத்தில் தன்னிகரற்ற தலைமையை தனக்காக வைத்துக் கொள்வதைத் தவிர அதன் மூலம் தானும் தன்னைக் காக்கும் சகாக்களும் வசதியான உச்ச பட்ச வாழ்க்கையை அனுபவிப்பதைத் தவிர வேறு எந்த நல்லெண்ணமும் கொண்டவராக அவர் காணப்படவில்லை.

ஆரம்ப வளர்ச்சிக் காலத்தில் ஆரம்ப ஆயுதப் போராட்ட முன்னேற்பாட்டாளர்களான தங்கதுரை, குட்டிமணி போன்றோரால் பிரபாகரன் ஓரங்கட்டப்பட்ட போது பிரபாகரன் சாதியிசத்தைக் கையிலெடுத்து புலிகள் இயக்கத்தைக் கட்டிக் கொண்டார்.

புலிகளின் ஆரம்ப காலம் முதல் நீண்ட காலங்களுக்கு அதன் படையணிகளதும், பிரதேசங்களதும் தலைவர்களாக இருந்தவர்கள் எல்லோரும் பிரபாகரனின் ஊரான வல்வெட்டித்துறையை சேர்ந்தவர்களான அவரின் சாதியினரே. அது உப தலைவராக இருந்த மாத்தையாவாகட்டும் , கடற்படைப் பொறுப்பாளர் சூசை ஆகட்டும், கிழக்கு மாகாணப் பொறுப்பாளராய் இருந்த குமரப்பா (குமரேந்திரன்) ஆகட்டும் இரண்டாம் தலைமைக்கு இடித்துக் கொண்டிருந்த கிட்டுவாகட்டும் புலிப் பணத்தையே சுருட்டிக் கொண்டு வெளிநாடுகளில் பிழைக்கும் பிரபாகரனின் ஊரையும் சாதியையும் சேர்ந்தவர்கள் இன்றும் வெளிநாடுகளில் இருக்கிறார்கள். இவ்வாறாக புலிகள் அமைப்பையே பொருளாதார ரீதியில் ஏமாற்றிய பலர் அவர்கள் வெளியூராயும் வெளிச் சாதியாயும் இருக்கும் பட்சத்தில் தண்டிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் வல்வெட்டித்துறையை சேர்ந்த பிரபாகர சாதியாய் இருக்கும் பட்சத்தில் அப்பெரிய பணத் தொகையுடன் வாழ அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் - இன்றும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இதுவெல்லாம் சாதி வெறியின் உச்சமில்லையா?

மேலும் புலிகளின் உயர்மட்டத் தலைவர்கள் எல்லோருமே எவ்வாறு வல்வெட்டித்துறை சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்களே ஆனார்கள் என்பது இலங்கைத் தமிழ் சமூகம் எப்படி புலிகளினால் அடக்கி ஒடுக்கி எள்ளி நகையாடப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்பதைக் காண்பிக்கவில்லையா? வல்வெட்டித்துறையைச் சேர்ந்த பிரபாகரனின் சாதியைச் சேர்ந்தவர்களைத் தவிர வேறு எவரும், வேறு எந்தப் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்தவரும் தலைமை தாங்கும் தகுதியற்றவர்களாகவா இருந்திருக்கிறார்கள்?. மிகச் சிறு பிரிவினராகிய வல்வெட்டித்துறை பிரபாகர சாதியினரே தலைமை தாங்க முடியும் என்ற நிலை தாங்களே தங்கள் எண்ணப்படியே ஆள முடியும் என்றெழுந்த சிங்களத்தின் நிலைக்கு ஏதும் வித்தியாசத்தை காண்பிக்கிறதா? சிங்களத்திற்கும் இவர்களுக்கும் என்ன வித்தியாசம் தெரிகிறது.? இவர்கள் எப்படி சிங்களத்தை தப்பு கூற முடியும்?

ஆரம்பகால புலிகள் அமைப்பு வளர்ந்த காலப்பகுதியில் பிரபாகரன் வல்வெட்டித்துறை கடந்த ஏனைய கடற்கரைப் பிரதேசங்களில் திரிந்தபோது லாவகமாய் தனது சாதிவாதத்தை உபயோகித்துக் கொண்டமை அன்றைய கால அரசியல் ஈடுபாட்டாளர்களுக்கு அப்பட்டமாய் தெரிந்த விடயம்.

மேலும் பிரபாகரன் தனக்கேற்ற விசுவாசிகளை உருவாக்குவதற்காக தன்சாதி கடந்து மேலும் சாதி குறைந்தவர்களையும் பதவிகளில் இணைத்துக் கொண்டார் என்பது வேறு உண்மை. அது புலிகளின் கையாழுகை தந்திரமும் கூட.

உதாரணமாக பண்டிதர் எனப்படும் ரவீந்திரன் யாழ் அரசியல் பொறுப்பாளராகவும் தமிழ்ச்செல்வன் இயக்க அரசியல் பேச்சாளராகவும் கையாளப்பட்டிருந்தனர். தம்மை தலைவர் மரியாதை செய்து பதவி வழங்கியதற்கு பதிலாக கைகட்டி, வாய் பொத்தி நின்று சேவகம் செய்வார்கள் என்ற புலித் தந்திரத்தின் சமூக ஏமாற்று சிந்தனையின் வழியாகவே பண்டிதரும், தமிழ்ச்செல்வனும் பதவி வழங்கப்பட்டிருந்தனரே அன்றி சாதி பார்க்காத தன்மையினால் அல்ல. மேலும் நாங்கள் அவதானிக்கலாம்- இவர்கள் எல்லாம் பிரபாகரனின் தீவிர விசுவாசிகளாக, வெறிபிடித்த தொண்டர்களாக எள் என்றால் எண்ணையாய் நின்றார்கள்- கிட்டு, மாத்தையா, பொட்டம்மான் சூசை, குமரப்பா (நிர்ப்பந்த கொலை) போன்ற தலைவர்கள் யாரும் தாக்குதற் சமர்களில் உயிரிழந்தவர்கள் அல்ல. ஆனால் பண்டிதர், தமிழ்ச்செல்வன் போன்றோர் தீவிர அடிமைத்தன தலைமை விசுவாசத்தினால் தாக்குதல்களில் தம்மை முட்டாள்தனமாக அழித்துக் கொண்டனர். அந்த விசுவாசத்தனத்தை பெறும் சதி, ஏமாற்று முயற்சியாகவே அவர்களுக்கு பதவிகள் கொடுத்து ஏமாற்றப்பட்டனர். அவர்களும் விசுவாசமாய் தம்மை அழித்துக் கொண்டனர். போராட்ட ஆரம்ப காலங்களில் சிங்கள அரசுகளுடன் பதவிக்கும், புகழுக்கும் பணத்திற்குமாக விசுவாசமாக துரோகிப்பட்டம் வாங்கிய தமிழர்கள் போன்றதே இந்நிகழ்ச்சி.

நிற்க! இந்த சாதி வெறிக் கூட்டமான பிரபாகர அட்டூழியச் சமூகத்தின் திருமணங்கள் பற்றி நாம் அவதானித்தோமானால் சாதி வெறியின் உச்சம் புலப்படும்.

குமரப்பாவை எடுத்துக் கொள்வோம். அவர் உயர்சாதிப் பெண்ணைத்தான் மணமுடித்தார். மேலும் அவர் பற்றிய பெண் திருகுதாளங்கள் மட்டுநகர் மக்களிடம் வெளிப்படை. கிட்டுவை எடுத்தால் அவரும் உயர்சாதிப் பெண்ணையே காதலியாக்கிக் கொண்டார். மேலும் காதலி வீட்டுக்குச் சென்ற போதே வெடிகுண்டுத் தாக்குதலுக்குள்ளாகி தம்மவர்களே எறிந்த வெடிகுண்டுக்காக, ஈபிஆர்எல்எவ் இளைஞர்கள் கந்தன் கருணைப் படுகொலை காதலிக்கு சாகசமாக செய்து காட்டப்பட்டது தனிக் கதை. சூசையை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்- உயர்சாதிப் பெண்ணையே மணந்து கொண்டார். திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைப்பதற்காக கைத்துப்பாக்கி வெடிப்பயமுறுத்தல்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டது தனிக்கதை. மாத்தையாவையும் எடுத்துக் கொண்டால் உயர் சாதிப் பெண்ணைத்தான் திருமணம் செய்தார் என்பதுதான் உண்மை- இருந்தாலும் அவர் விதவைப் பெண்ணையே திருமணம் செய்தார் என்பதைக் கருத்திற்கெடுக்கலாம். ஏனென்றால் இவர்கள் எல்லோருடனும் ஒப்பிடுகையில் மாத்தையா நெருக்கடியான வாழ்க்கைக்கு ஊடாக வந்தவர் என்பது உண்மையானது. அக்காரணமும் அவர் தனித்து விடப்பட்டு ஒதுக்கப்பட்டு சாகடிக்கப்பட்டதற்கான ஒரு காரணமாகும்.

மேலும் தமிழ்ச்செல்வன் கூட உயர்சாதிப் பெண்ணையே மணமுடித்தவர். இங்கே பிரதானமாக உணர்ந்து கொள்ள வேண்டிய விடயம் இவர்கள் அனைவரும் காதல் திருமணமே செய்திருந்தனர். காதல் என்பது மின்சார அதிர்ச்சி போன்றது. அது எங்கும் பாயக் கூடியது. ஆனால் இவர்கள் எல்லோருக்கும் - ஆம் எல்லோருக்கும் உயர்சாதிப் பெண்கள் மீதே இந்த எலெக்றிக் பாய்ச்சல் நடந்திருக்கின்றது. இவர்கள் ஒருவருக்கேனும் இவர்கள் சாதியிலோ அல்லது இவர்களை விடக் குறைந்த சாதியிலோ இந்தக் காதல் வந்து விடவில்லை. ஆம். இந்த மின்சாரப் பாய்ச்சல் கூட உயர் சாதியைப் பார்த்துத்தான் பாய்கிறது. இது அவர்களின் உச்சமான சாதி வெறியின் வெளிப்பாடே.

இந்த சாதிவெறித் தலைவர்களில் மிகவும் உயர்வான சாதி வெறியர் பிரபாகன்.

பிரபாகரனுக்கும் உமா மகேஸ்வரனுக்குமான ஆரம்ப போராட்ட மோதலே காதல் பிரச்சனையாலேயே ஏற்பட்டது. உண்மையில் பிரபாகரன் ஆரம்ப போராட்டத்தில் தூய எண்ணம் கொண்டவராகவே இறங்கியிருந்தார். போராளிகள் காதலிப்பதில்லை- மணமுடிப்பதில்லை என்பதெல்லாம் அவர் எண்ணம். அவ்வாறுமே இருந்தார். ஆரம்பத்தில் தமிழின தேசிய விடுதலைப் போராட்டமானது நீண்ட நாட் போராட்டமாக நிகழ்ந்து விடும் என எதிர்பார்க்கப்படவில்லை. ஓரிரு வருடங்களில் வெற்றி கொள்ளப்படும் என்று எதிர்பார்த்தே இளைஞர்கள் வேகமாக அணிதிரண்டார்கள். அதனால் காதலிப்பதில்லை- மணமுடிப்பதில்லை என்ற சிந்தனை பிரச்சனையற்று இருந்தது. இலங்கை- இந்திய ஒப்பந்தத்துடன் போராட்டம் வெற்றியை எட்டியிருந்தும் - அதனைப் புலிகள் சுக்கு நூறாக்கி தமிழினத்தையே அழிக்குமளவிற்கு கொண்டு சென்றதும் தனிக்கதையாகும்.

நிற்க! போராட்டம் தடம்புரண்டு தொழிலாக மாறிய போதும்- போராட்ட காலம் நீண்டு சென்ற போதும் நிலமைகள் மாறியது. எனவே தலைவர்கள் வசதி வசதியாக மணமுடித்து ஜாலி வாழ்க்கைக்கு தொடங்கினர். இந்த நிலையில் பிரபாகரன் பல்கலைக்கழக உண்ணாவிரதிகளில் ஒருவரான மதிவதனியை அவர் உயர்சாதி என்ற காரணத்தினால் மணமுடித்தார். போராளிகள் மணமுடிப்பதில்லை என்ற கொள்கையை சாதி வெறி காரணமாக மாற்றி திருமணம் செய்து கொண்டார் -திருமணத்திற்கு முன்னமே மதிவதனி கர்ப்பமாய் இருந்தது உலகறிந்தது. ஆனால் அதே பிரபாகரன் இயக்கத்தினுள் காதலித்து கர்ப்பவதியாகிய ஒரே காரணத்திற்காக காதல் ஜோடியொன்றை சுட்டுக் கொன்ற கொடுமையைச் செய்தார். கரும்புலிகள் என்ற போர்வையில் சிறுவர்களை தற்கொலைப் போராளிகளாக அனுப்பி விட்டு பிரபாகரன் மனைவியுடன் சந்தோசமாய் இருந்து பிள்ளைகள் பெற்றிருக்கின்றார் என்பது புரிந்து கொள்ள சிரமமாக இருக்கிறது. இதை குரூரத்தின் உச்சமாகத்தான் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

மேலும் இந்த வல்வெட்டித்துறை மற்றும் அவர்களைச் சேர்ந்த சாதியிஸத்தினால் தான் இந்த போராட்டம் சுக்கு நூறாக்கப்பட்டதற்கான மற்றுமோர் வெளிப்படையான உதாரணம் வன்னிச் சமரின் போது வெளிநாடுகளில் நடந்த போராட்டங்களை ஆய்வு செய்வதன் மூலம் புரியமுடியும்.

பிரதானமாக பாரிய அளவில் நடந்த லண்டன் வெஸ்ற் மினிஸ்டர் போராட்டங்களை எடுத்துப் பாருங்கள். அங்கே ஒருவர் இருபது நாட்களுக்கு மேல் உண்ணாவிரதம் இருந்தார். அவர் வல்வெட்டித்துறையைச் சேர்ந்த பிரபாகரனின் ஜாதியை சேர்ந்தவர்- அவருடன் உடனிருந்தவர்களும் அவர்களே. மேலும் இவர்கள் லண்டனில் வல்வெட்டித்துறை சமூகத்தினர் நிறைந்து செறிந்து வாழும் ‘லண்டன் வல்வெட்டித்துறை” என சொல்லப்படுகின்ற ரூட்டிங் பகுதியை சேர்ந்தவரே. இந்த போராட்ட காலப்பகுதியில் தொடர்ந்து அதிகம் பங்கு கொண்டவர்கள் வல்வெட்டித்துறை சமூகத்தவரே. இவர்கள் பிரபாகரன் தமது சாதியையும் ஊரையும் சேர்ந்தவர் என்பதை மட்டும் சிந்தித்தார்களே ஒழிய மக்கள் கொல்லப்படுவதற்கான சூழ் நிலையை பிரபாகரன்தான் ஏற்படுத்தினார் என்பதையும், மக்களை நிர்ப்பந்தமாக துப்பாக்கி முனையில் நிறுத்தி வைத்து மக்கள் அழிவுக்கு பிரபாகரன் தான் காரணமாக இருந்தார் என்பதையும் தமது சாதி வெறியின் காரணமாக சிந்திக்க தவறி விட்டனர்.

மேலும் இந்தப் போராட்ட நாட்களில் சாப்பாடு, குடிநீர் முதலானவை வல்வெட்டித்துறை சமூகத்தினரால் ரூட்டிங் பகுதியில் இருந்தே எடுத்துச் செல்லப்பட்டன. மற்றும் உண்ணாவிரதத்தை பார்வையிடவும், முடித்து வைக்கவும் வந்திருந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினரும் வல்வெட்டித்துறை எம்.பி எனச் சொல்லப்படக் கூடிய ரூட்டிங் எம்.பியே. மொத்தத்தில் இந்த வெஸ்ற்மினிஸ்டர் போராட்டமானது VVT சமூகத்தாலேயே நடத்தப்பட்டது.

மேலும் வணங்காமண் சேகரிப்பு பொருட்களும் ரூட்டிங் இல் உள்ள குடோன்களிலேயே முடக்கப்பட்டிருந்ததையும் நீங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

மற்றும் போராட்டத்தில் அடிக்கடி முகம் காட்டிய அதன் மூலம் தன்னை பிரபலப்படுத்த முயன்ற எம்.பி சிவாஜிலிங்கம் (இவர் 15 வருடங்களுக்கு முன்பு பிரபாகரனால் கொலைசெய்யப்பட ஆள் அனுப்பபட்டவர் என்பது தனிக்கதை-) இப்போது பிரபாகரனை சரி என்று சொல்வதால் இவர் எவ்வாறு பிரபாகரனுக்கு மரியாதை செலுத்தப் போகிறார்?. மற்றும் வல்வையை சேர்ந்த காரணத்தினால் மரண தண்டனைக்குரிய இவரே தப்பித்து கொண்டார். அந்த சமூகத்தவர்களுக்கு மட்டும் விதி விலக்குகள் (புலிகளுக்குள்) உண்டு.

சாதிவெறியின் உச்சக்கட்டம் பாருங்கள்- இந்த ராஜபக்சவை ஜனாதிபதியாக்கியது பிரபாகரன்தான். தன்சாதியைச் சேர்ந்த சிங்களவன் சிங்களத்தை ஆட்சி செய்வும் தான் தமிழரை அடக்கியாளவும் திட்டமிட்டு மிக உயர்வான உதவிகளை அளவுக்கு மீறி தனக்கு செய்திருந்த யு.என்.பி யையும் உதறியெறிந்து விட்டு சாதி வெறியின் ஓங்காரமாய் ராஜபக்சவை ஜனாதிபதியாக்கினார்.

ராஜபக்சவும் பாருங்கள் - பிரபாகரன் போலவே ஓநாய் வெறியெடுத்து பிரபாகரனையே கொன்றொழித்தார். அந்த வெறி இன்றும் நின்று விடாது பிரபாகரன் போலவே எக்காளமிடுகிறார்.

சாதி மற்றும் ஊர் என்ற வெறியின் உச்சக்கட்டம் உண்மைகளை ஏற்றுக் கொள்ள மறுத்து மக்களுக்கு எது நல்லது என்பதை புரிந்து கொள்ள மறுத்து ஒரு தேசிய இனமே கலாச்சார ரீதியாகவும் மொழி ரீதியாகவும் அழிவுக்கு வடிகாலிடப்பட்டிருக்கிறது. தமிழ்மக்களின் இன்றைய அனைத்து அழிவுகளுக்கும் புலிகளே முழுக் காரணிகள் - அவர்களையும் அழித்தார்கள். அழிவுப் பாதையிலும் தள்ளி விட்டார்கள்.

இன்று ஒன்றுமே இல்லாத ஓவென்ற வெற்றிடமாய் தமிழ்த் தேசிய இனம் தள்ளப்பட்டுள்ள நிலையிலும் மிஞ்சிய அற்ப சொற்ப மக்களையும் ஏமாற்றிப் பிழைப்பதற்காக பிரபாகரன் உயிரோடு இருக்கிறார் என்றும் அவர் மீண்டும் உயிர்த்தெழுவார் என்றும் சிலிர்த்தெழுவார் என்றும் அவர் மந்திரஜாலம் நிகழ்த்துவார் என்றும் மண்டைக்குள் இல்லாத சில பகுதி மக்களை ஏமாற்ற முயற்சிப்பது இன்றும் அவர்கள் திருந்தத் தயாரில்லாத கேவலமான கெட்ட முயற்சியாகும்.

தயவு செய்து தமிழினம் இனியாவது இனிமேலாவது தவறான சிந்தனைகளையும் தவறுகளையும் ஏற்றுக் கொண்டு அவற்றை மறுதலித்து சாதி வெறி மற்றும் ஊர்வெறிச் சிந்தனைகளைத் தகர்த்து தமிழ்த் தேசிய இனம் என்ற ஒரே அடிப்படையில் தமிழினத்தைக் காக்கவல்ல சூழ்நிலையை தீர்வை நோக்கி நகர்த்த முழு அளவில் இணைந்து கைகோர்த்து செயற்பட வேண்டிய உண்மையை உணர்ந்து கொள்வோம். மேலும் 70 ம் 80 ம் ஆண்டு காலப் பகுதியை ஒத்ததான துரோகத்தன அரசியல் ஜனநாயகம் என்ற வார்த்தைகளின் ஊடாக நுழையும் என்பதையும் உணர்ந்து அவற்றிற்கெதிராகவும் திடமாயும் செயற்படுவோமாக.

வடக்கு கிழக்கு தமிழர் தாயகம்!

துரை நரையன்.

0 விமர்சனங்கள்:

BBC தமிழோசை

மீனகம்

தமிழ் அரங்கம்

அலைகள்

Nankooram

நெருடல்

About This Blog

Velupillai Prabhakaran

The rest of the world might never understand the violence Velupillai Prabhakaran stood for, but its imprint on Sri Lanka is wide and deep. For 26 years, the elusive leader of the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) had waged war with the government to win an independent homeland, or eelam, for the island's Tamil minority. The struggle claimed more than 70,000 lives--including, on May 18, Prabhakaran's. The government says he was killed, along with 17 of his trusted lieutenants, while fleeing an army ambush.

Prabhakaran, 54, was born to a middle-class family on the Jaffna Peninsula. Incensed by discrimination against Tamils and radicalized by a militant grade-school teacher, Prabhakaran founded the LTTE in 1976, a year after a group he headed claimed responsibility for killing Jaffna's mayor. By 1983 the guerrilla movement--which pioneered suicide bombings and the recruitment of child soldiers--escalated the fighting into a civil war.

At the height of his power earlier this decade, Prabhakaran led a de facto government that controlled vast swaths of territory and boasted its own systems of taxes, roads and courts. As the army closed in, he allegedly used thousands of Tamil civilians as human shields. By the final days, just 250 LTTE members remained. They died too, along with the dream of eelam.

Blog Archive

சினிமா தகவல்கள்

வீரகேசரி இணையதள செய்தி தலைப்புகள்

Puthinam

அதிர்வு இணையதள செய்தி தலைப்புகள்

குளோபல் தமிழ் இணையதள செய்தி தலைப்புகள்

சங்கதி இணையதள செய்தி தலைப்புகள்

கூகிள் இணையதள செய்தி தலைப்புகள்

Thatstamil - தற்ஸ்தமிழ்

தமிழ்செய்தி இணையம்

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP  

^ Scroll to Top