நலன்புரி முகாம்களிலிருந்து தப்பி ஓடுபவர்கள்!

சில காலத்திற்கு முன் மெணிக்பாம் என்றால் அது எந்தப் பகுதி என்றே வவுனியா பகுதி மக்கள் அறியாதிருந்தாலும் தற்போது மெணிக்பாம் என்றால் நாட்டிலுள்ள மக்கள் அனைவரும் மட்டுமன்றி முழு உலக மக்களுமே அறியக்கூடிய நிலை உருவாகியுள்ளது. வன்னிப் பகுதியில் இருந்து இடம்பெயர்ந்துள்ள மக்களைக் குடியமர்த்தும் நலன்புரி கிராமங்களில் இந்தப் பகுதியிலேயே அமைந்திருக்கின்றன. இப்பகுதி செட்டிக்குளம் பிரதேச செயலாளர் பிரிவில் அமைந்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.


செட்டிக்குளம் பகுதியில் குறிப்பிடத்தக்க பகுதிகளின் பாதுகாப்பு விசேட அதிரடிப் படையினரிடமே ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த விசேட அதிரடிப் படையின் வடமாகாண கட்டளைத் தளபதியான சிரேஸ்ட பொலிஸ் அத்தியட்சகர் ஜயவீர அவர்களின் ஆலோசனையின் பேரில் நலன்புரி கிராமங்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ள பகுதிகளில் வீதிச் சோதனைச் சாவடிகள் பல உடனடியாக அமைக்கப்பட்டன.

2009 ம் வருடம் ஆகஸ்ட் மாதம் காலை 7.00 மணியளவில் வவுனியா கங்கன் குளம் வீதிச் சோதனைச் சாவடி ஊடாக செல்வதற்காக ஒரு தம்பதியினர் வந்திருந்தனர். இவர்கள் இருவரும் ஒரு மோட்டார் சைக்கிளில் வந்தனர். பின்னால் அமர்ந்திருந்த யுவதி தலைக் கவசம் அணிந்திருந்தார்.

மோட்டார் சைக்கிளை நிறுத்திய படையினர் அவர்களது தேசிய அடையாள அட்டைகளை சோதனையிட்டனர். இதனடிப்படையில் மோட்டார் சைக்கிளை செலுத்தியவர் ஆறுமுகன்பிள்ளை என்பவர் என்றும் பின்னால்; அமர்ந்திருந்தவர் குணசேகரம் மதிவதனி என்றும் இனங்காணப்பட்டனர்.

இவர்களில் சந்தேகம் ஏற்பட்டதால், அப் பெண்ணின் தலைச்கவசத்தை கழற்றுமாறு இராணுவீரர் கூறினார். சற்று தயங்கிய அப் பெண் தலைச்கவசத்தைக் கழற்றியதன் பின்னர் அவர் போலி முடி அணிந்திருந்தமை தெரியவந்தது.

பின்னர் விசாரணைகள் ஆரம்பமானதும் தெரியவந்த விடயங்கள் இவை:

இந்த யுவதி வலயம் - 4 நலன்புரி கிராமத்தில் தங்கியிருந்துள்ளார். இவர் புலிகள் இயக்கத்தின் உறுப்பினராக இருந்தவர் என்பதால் தலைமயிரைக் குட்டையாக வெட்டி இருந்துள்ளார். இதனை மறைப்பதற்காகவே பொய்முடி அணிந்து வந்திருந்தார். இப் பெண்ணுடன் வந்திருந்த இளைஞன், நலன்புரி கிராமங்களில் உள்ளவர்களை பணம் பெற்று திருட்டுத்தனமாக வெளியே அழைத்து வந்து அவர்களை அனுப்பிவைக்கும் செயற்பாடுகளில் ஈடுபடுபவர் என்றும் தெரியவந்தது.


இந்த பெண்ணின் கணவர் புலிகளின் இம்ரான் பாண்டியன் அணியில் உறுப்பினராக இருந்தவர் என்றும் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர் பணம் கொடுத்து முகாமில் இருந்து வெளியேறியுள்ளார் என்றும் தெரியவந்திருந்தது.

“எங்கள் இருவரையும் நலன்புரி முகாமில் இருந்து வெளியேற்றி வேறொரு பகுதிக்கு கொண்டு செல்ல மூன்று இலட்சம் ரூபா கேட்டார்கள், முகாமில் உள்ள தயா என்பவர் தான் இதற்கு தரகர் வேலைப்பார்ப்பவர். எனது தாயார் சில தினங்களுக்கு முன்பு இங்கு வந்து மூன்று இலட்சம் ரூபா தந்து விட்டுச் சென்றார். அந்த பணத்தை வைத்துக் கொண்டுதான் நாங்கள் தப்பி வந்தோம்” என்றார் மதிவதனி.

இவர்களிடம் கிடைக்கப்பெற்றத் தகவல்களின் அடிப்படையில் கடந்த ஆகஸ்ட் மாதம் 29 ம் திகதி வவுனியா எருக்குளம் எனும் கிராமத்தில் வைத்து நடராஜா கலியுகராஜன், சண்முகம் செல்வகுமார், பசுபதி மணிவண்ணன், சீவரத்னம் ரங்கநாதன், கிருஸ்ணசாமி கந்தசாமி, ஆகியோர் கைது செய்யப்பட்டனர். இதில், ஒருவர் கொழும்பு, களணி. வனவாசல பகுதியில் வசிப்பவர் எனவும் தெரியவந்திருந்தது. இவர்கள் அனைவரும் நலன்புரி முகாம்களில் இருக்கின்றவர்களை பணம் பெற்று வெளியேற்றும் செயற்பாடுகளில் ஈடுபட்டு வந்துள்ளனர்

நலன்புரி முகாம்களுக்குள் தங்கி இருக்கின்றவர்களை 100,000 ரூபா முதல் 150,000 ரூபா வரையில் பணம் பெற்று முகாம்களில் இருந்து வெளியே கொண்டு வருவது இவர்களின் செயற்பாடாகும். இதை இவர்கள் ஒரு தொழிலாகவே மேற்கொண்டு வந்துள்ளனர்.

இவ் விடயம் தொடர்பில் தற்போது செட்டிக்குளம் பொலிஸார் விசாரணைகளை மேற்கொண்டுள்ளனர்.

நலன்புரி முகாம்களுக்குள் தங்க வைக்கப்பட்டிருப்பவர்களை பணம் பெற்று வெளியே கொண்டு வரவேண்டியதன் அவசியம் என்ன என்ற கேள்ளி பலரிடம் எழுந்திருக்கிறது. ஏனெனில் நலன்புரி முகாம்கள் என்பது இலங்கைக்கு புதிதானதொன்றல்ல. சுனாமி போன்ற முகாம்களைக் கண்டுள்ள நபர்களுக்கு மேற்படி முகாம்களில் இருந்து தப்பி ஏன் ஒடுகின்றனர் என்ற கேள்வி எழலாம்.

மெணிக்பாம் பகுதியில் அமைந்துள்ள நலன்புரி முகாம்களினது நிலைமைகளும் அங்கு தங்க வைக்கப்பட்டுள்ள மக்களது நிலைமைகளும் ஏனைய முகாம்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கையில் முற்று முழுதாக மாறுபட்டதாகும்.

இங்குள்ள மக்களது முந்தைய வசிப்பிடங்கள் அக்காலகட்டத்தில் விடுவிக்கப்படாத அல்லது புலிகளின் கடடுப்பாட்டுப் பகுதியாகவிருந்த வன்னிப் பகுதியிலேயே அமைந்திருந்தன. ஐந்து மாவட்டங்களைக் கொண்டிருந்த இப் பகுதியில் புலிகளின் நிர்வாகமே மேற்கொள்ளப்பட்டிருந்தது.

இங்கு கடற்புலிகள், விமான மற்றும் தரைப்படைப் புலிகள் காவல்துறைப் புலிகள் எனவும் புலிகளின் நீதிமன்றம், சுங்கப் பிரிவு, மருத்துவமனைகள் மரக் கூட்டுத்தாபனம் போன்ற நிறுவனங்களும் செயற்பட்டு வந்துள்ளன. இவ்வாறான நிறுவனங்களில் புலிகளுக்கு நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் ஆயிரக் கணக்கான நபர்கள் பணியாற்றி வந்துள்ளனர்.

வன்னி இராணுவ நடவடிக்கைகளின் மூலம் புலிகள் இயக்கத்தைத் தோற்கடித்த இராணுவத்தினர் இப்பகுதியில் இருந்த அனைத்து மக்களையும் தங்களது பொறுப்பின் கீழ் கொண்டு வந்தனர். இவ்வாறு இராணுவத்தினரின் பாதுகாப்பு நாடி வந்தவர்களது எண்ணிக்கை 300,000க்கும் அதிகமாகும். இவர்களில் எந்தவிதமான தெரிவுகளும் மேற்கொள்ளப்படாமல் அனைவரும் ஆங்காங்கு அமைக்கப்பட்டிருந்த நலன்புரி முகாம்களில் தங்க வைக்கப்பட்டனர்.

இவ்வாறு இடம்பெயர்ந்து வந்துள்ள மக்களிடையே இருந்து புலிகள் இயக்க உறுப்பினர்களென 10800 பேர் இதுவரையில் இனங்காணப்பட்டு புனர்வாழ்வளிக்கப்பட்டு வருகின்றனர். இவர்களில் சிறுவர்களும் தற்கொலைதாரிகளும் அடங்குகின்றனர்.

இதே நேரம் புலனாய்வுத் துறையினர் திரட்டியுள்ள தகவல்களின் பிரகாரம் நேரடியாக அல்லது மறைமுகமாக புலிகள் இயக்கத்துடன் தொடர்பு கொண்டிருந்த 35000 பேர் நலன்புரி நிலையங்களில் உள்ளனர்.

இவ்வாறானதொரு நிலைமையில் பாதுகாப்பு காரணங்களுக்காக மேற்படி நலன்புரி முகாம்களில் இருப்பவர்கள் தங்களது விருப்பப்படி நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளில் குடியேறவும் நடமாடவும் வரையறைகள் வகுக்கப்பட்டுள்ளன. இந்நிலையில் புலிகள் இயக்க உறுப்பினர்களுக்கும் ஏனைய பொதுமக்களுக்கும் இந்த வரையறைக்குக் கட்டுப்பட வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. இதன்போதுதான் பணம் கொடுத்து மேற்படி முகாம்களில் இருந்து தப்பிச் செல்கின்ற கலாசாரம் உருவெடுத்துள்ளது என்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

இவ்வாறு தப்பிச் செல்வதவற்காக பல்வேறு தந்திரோபாயங்கள் கடைப்பிடிக்கப்படுகின்றன. அநேகமாக இவர்கள், அரசாங்கத்தினால் மனிதாபிமானம் கருதி இவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கும் வசதிகளை இதற்கு வாய்ப்பாகப் பயன்படுத்திக் கொள்கின்றனர்.

நலன்புரி முகாம்களில் இருப்பவர்கள் தங்களது மருத்துவ சிகிச்சைககளுக்காக வவுனியா, செட்டிக்குளம் போன்ற மருத்துவமனைகளுக்கு பஸ் வண்டி மூலம் அழைத்துச் செல்லப்படுகின்றனர். அங்கே மருத்துவமனைகளைச் சுற்றி பாதுகாப்பு போடப்பட்டு இவர்கள் மருத்துவமனை வளாகத்தினுள் விடப்படுகின்றனர்.

தினமும் ஆயிரக் கணக்கான நோயாளர்கள் தங்களது மருத்துவ சிகிச்சைகளுக்காக இம் மருத்துவ மனைகளுக்கு வருகின்றனர். இதன் போது பொதுமக்களுடன் கலந்து விடுகின்ற முகாம் நோயாளர்கள் அம்மக்களுடன் இணைந்து அங்கிருந்து வெளியேறி தப்பித்து விடுகின்றனர். இவ்வாறான செயற்பாடுகளுக்கு பணம் பெற்று உதவியுள்ள மருத்துவமனை ஊழியர்கள் சிலரும் இப்போது கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர்.

இன்னும் சிலர் மரண நிகழ்வுகளில் கலந்து கொள்ளச் சென்று தப்பியோடியும் உள்ளனர். குப்பை லொறி மற்றும் தண்ணீர் பௌஸர்களில் ஏறியும் தப்பியோடி உள்ளனர்.

இவர்கள் இவ்வாறு எவ்வழியில் தப்பிச் சென்றாலும் அவ்வாறு தப்பிச் செல்வதற்கு இன்னொருவரின் உதவியின்றி இயலாது என்பது முக்கிய விடயமாகும்.

இதன்போது, பல்வேறு தொழில் நிமித்தம் வெளியில் இருந்து முகாம்களுக்குள் வருகின்ற பணியாளர்கள் மீது முக்கியக் குற்றச் சாட்டுக்கள் எழுந்துள்ளன.

முகாம்களுக்குள் கையடக்கத் தொலைபேசி பாவனை மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ள போதிலும் வெளியில் இருந்து முகாம்களுக்குள் செல்லும் பணியாளர்கள் ஒன்றுக்கொன்று இலாபம் வைத்துக் கொண்டு கையடக்கத் தொலைபேசிகளை விற்பனை செய்து வருகின்றனர். இதனைத் தடுக்க இயலாதுள்ளதாகவும் தெரிய வருகிறது.

சில மாதங்களுக்கு முன்னர் சர்வதேச அரச சார்பற்ற நிறுவனமொன்றின் பிரதிநிதி ஒருவர் விற்பனை செய்வதற்கென 17 கையடக்கத் தொலைபேசிகளை தனது வாகனத்தில் கொண்டு செல்லும் போது இராணுவத்திடம் பிடிபட்டுள்ளார். அதன் பின்னர் அவருக்கெதிராக சட்ட நடவடிக்கைகள் ஏதும் எடுக்கப்படவில்லை. காரணம், இலங்கையின் சட்டப்படி கையடக்கத் தொலைபேசிகளை உடன் வைத்துக் கொள்வது மற்றும் கொண்டு செல்வது போன்ற செயற்பாடுகளுக்குத் தடை இல்லை. எனவே இவ்வாறான கையடக்கத் தொலைபேசிகளைப் பயன்படுத்தி முகாம்களுக்குள் இருப்பவர்கள் சட்ட விரோதமான திட்டங்களை வகுக்கின்றனர்.

முகாம் வேலிகளுக்குள் புகுந்தும் ஒருசிலர் தப்பியோடியுள்ளனர். வேலி அடைக்கப்பட்டுள்ள போதிலும் பாதுகாப்பு அதிகாரிகள் தூரத்தில் இருக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் இவ்வாறு பாய்ந்து செல்வது இலகுவான காரியமாகும். பெரும்பாலும் புலிகள் இயக்க உறுப்பினர்களாக இருந்தவர்களே இவ்வாறு தப்பியோடுகின்றனர். பல தசாப்தங்களாக யுத்த களம் கண்டிருக்கும் இவர்களுக்கு கம்பி வேலியினூடாக பாய்வது என்பது கடினமான காரியமல்ல.

இவ்வாறு தப்பியோடியவர்களில் கணிசமானவர்கள் இந்தியக் கரைகளில் நின்றே திரும்பிப் பார்க்கின்றனர்.

இதுவரையில் இவ்வாறான பல வழிகளிலும் தப்பி ஓடியவர்களின் எண்ணிக்கை 10,000 எனக் கூறப்படுகிறது. சரியானதொரு கணக்கெடுப்பு மேற்கொள்ளப்படாததால் இத்தொகையானது கூடவோ அல்லது குறையவோ கூடும்.

ஒரு முகாமில் பதியப்பட்டுள்ள குடும்பமொன்று ஐரோப்பிய நாடொன்றில் இருந்து தன்னுடன் தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டதாக ஒரு முகாமின் பாதுகாப்பு அதிகாரி ஒருவர் தெரிவித்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

நலன்புரி முகாம்களில் இருந்து தப்பியோடும் நபர்கள் சாதாரண அப்பாவி மக்களாக இருப்பின் எந்தவிதமான பிரச்சினைகளும் இல்லை. தப்பியோடும் போது அகப்பட்டுக் கொண்ட நபர்களைப் பார்க்கும் போதும் தப்பியோடிய நபர்கள் தொடர்பிலான தகவல்களைப் பார்க்கும் போதும் இவர்கள் அனைவருமே நல்ல வசதியுள்ள குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று தெரிய வந்துள்ளது.

இவ்வாறானவர்களது உறவினர்கள் ஐரோப்பிய நாடுகளில் உள்ளனர். இவ்வாறு தப்பியோடியவர்கள் கொழும்பிற்கோ அல்லது இந்தியாவிற்கோ சென்று அங்கிருந்து ஐரோப்பிய நாடுகளுக்குச் சென்று சொகுசான வாழ்க்கையை மேற்கொள்ள வேண்டும் என்கிற நோக்கத்தைக் கொண்டவர்களாகவே இருக்கின்றனர்.

தென்பகுதிகளில் குண்டுகளை வெடிக்கச் செய்து பல உயிர்களைப் பலி கொண்டவர்களும், கிராமங்களில் புகுந்து அப்பாவி மக்களைக் கொன்றொழித்தவர்களும் மாற்று இயக்க உறுப்பினர்கள், தலைவர்கள் மற்றும் அரசியல்வாதிகளைக் கொலை செய்தவர்களும் இந்த முகாம்களில் தங்கி இருக்கின்றனர் என்ற விடயம் இப்போது அடிக்கடி வெளியாகி வருகின்றது.

புலனாய்வுத் துறையினரின் தகவல்களைப் பார்க்கும் போது, முள்ளி வாய்க்கால் இறுதிச் சமரின் புலிகளின் தாக்குதல் நடவடிக்கைக்குப் பொறுப்பாக இருந்துள்ள மேலவன், வெலிஓய பகுதி பொறுப்பாளர் பாஸ்கரன் எனும் பாஷா, புலிகளின் புலனாய்வுத்துறை முக்கியஸ்தர் காந்தி, புலிகளின் வர்த்தக நடவடிக்கைகளுக்குப் பொறுப்பாக இருந்த பாபு, பொட்டு அம்மானின் பிரத்தியேக துணையாளர், (யுத்த நிறுத்த காலகட்டத்தின் போது கண்டிப் பகுதியில் பஸ் வண்டி ஒன்றை வாடகைக்கு அமர்த்தி மடு பகுதிக்குக் கொண்டு வந்து மூன்று சிங்கள நபர்களைக் கொலை செய்த சம்பவத்தின் முக்கிய சந்தேக நபரான இந்நபர் புலிகளின் பொறுப்பில் இருந்தவர். வழக்கு விசாரணைகளுக்காக இந்நபரை ஒப்படைக்குமாறு அக்கால அரசு புலிகளிடம் தொடர்ந்து கோரிக்கை விடுத்திருந்தது.) போன்ற பலர் இவ்வாறான முகாம்களில் இருப்பதாகத் தெரிய வருகிறது.

இதே நேரம் அக்கால கட்டத்தில் நீதிமன்ற வழக்குகளுக்காக பிடிவிறாந்து பிறப்பிக்கப்பட்டிருந்த நிலையில் அதிலிருந்து தப்பித்துக் கொள்வதற்காக வன்னி சென்ற பலரும் இம் முகாம்களுக்குள் இருக்கின்றனர்.

இவ்வாறான நபர்கள் தப்பி ஓடினால் அரசாங்கம் மேற்கொண்டு வருகின்ற விசாரணகளில் பெரும் தடைகள் ஏற்படுவதுடன் நூற்றுக் கணக்கான அப்பாவி மக்களின் கொலைகளுக்குக் காரணமானவர்கள் சட்டத்தின் பிடியில் இருந்து தப்பித்துக் கொள்ளவும் கூடும்.

எனவே இவ்வாறான செயற்பாடுகளை நிறுத்த வேண்டுமாயின் இரண்டு வழிகள் உள்ளன. முகாம்களில் தங்கியுள்ள மக்களின் பின்னணிகளை உடனடியாக ஆராய்ந்து கூடிய விரைவில் அம்மக்கள் மீளக் குடியமர்த்தப்பட வேண்டும்.

இவ்வாறான மீள்குடியேற்ற நடவடிக்கைகளுக்கு கண்ணிவெடிகள் பிரதான தடையாக இருப்பதாகக் கூறப்படுகின்றது. வெலிஓய – ஓமந்தை வீதியில் 40 கிலோ மீற்றருக்குள் 60,000 கண்ணிவெடிகள் புதைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என கூறப்படுகிறது. தற்போது 16 கிலோ மீற்றருக்குள் 24,000 கண்ணிவெடிகள் அகற்றப்பட்டுள்ளன.

இரண்டாவதாக சட்டத்தை கடுமையாக அமுல்படுத்த முடியும் எனக் கூறப்படுகிறது. எனினும் தப்பி ஓடுகின்ற மற்றும் தப்பி ஓடுவதற்கு உதவுகின்ற நபர்களுக்கு தண்டனை வழங்க சட்ட மானியங்கள் கிடையாது என நீதிமன்ற வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. ஏனென்றால் தப்பியோடுகின்ற நபர்கள் சட்டத்தின் பிரகாரம் நாட்டின் சாதாரண குடிமக்களாவர்.




டி.எம்.பாரூக் அஸீஸ்

வெளிச்சம்